රුවන්වැලියේ වගතුග
~ මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා ~
සිංහලයන් වෙනත් කිසියම් රටක දක්නට ඇත්නම් ඔවූහූ ලංකාවෙන් එහි ගිය අය වෙති. ඒ හැරෙන්නට ඉන්දියාවේ හෝ වෙනත් කිසි ම රටක හෝ ආදියෙහි සිට ජීවත් වන සිංහලයන් දක්නට ඇත. එහෙත් දෙමළ ජනයා ලංකාවට පැමිණීමට පෙර ඉන්දියාවේ විසූ හ. එමෙන් ම සිංහලයෝ ඉංගිරිසින් හෝ වෙනත් යූරෝපීය ජාතියක් හෝ මෙන් නො වෙති. අද ඇමෙරිකාවේ, කැනඩාවේ, ඕස්ටේ‍රිලියාවේ, නවසීලන්තයේ ජීවත් වන සූදු ජාතිකයෝ ඒ රටවලට පැමිණීමට පෙර ම ඉංගිරිසි, ප්‍රංශ ආදී ලෙස ජනවර්ග නමින් ම හඳුන්වනූ ලැබූ හ. ඔවූන් ගිය රටවල එවකටත් සිටි වැසියෝ ආදිවාසීහූ වෙති. මෑතක් වන තුරු ම එසේ සංක්‍රමණය වූවන් හා ආදිවාසීන් අතර සඳහන් කළ හැකි මිශ්‍රණයක් නො වී ය.
සිංහලයන් මෙරටට දඹදිවින් පැමිණියේ නැත යන්න සිංහලයන් සව්ඥානික ව දෑන ගැනීම අනිවාර්ය වෙයි. එහෙත් අවාසනාවකට බොහෝ සිංහලයන් සිතන්නේ තමන් ඉන්දියාවෙන් පැමිණි බව ය. විජය කුමරු හා ඔහූ සමඟ පැමිණි හත් සියයෙන් සිංහල ජාතිය ඇරඹිණි යැයි බොහෝ දෙනා විශ්වාස කරති. එහෙත් වත්මන් ඉන්දියාවේ හෝ පැරණි භාරතයේ හෝ දඹදිව හෝ සිංහල නමින් ජනවර්ගයක් තිබූ බවට සාකෂි නොමැත. සිංහල ජාතිය මෙරට ම බිහි වී ඇති බව පැහැදිලි ය. එහෙත් එයින් කියැවෙන්නේ සිංහල ජාතිය හෝ සිංහල ජනවර්ගය හෝ අවූරුදු විසි පන් දහසක් හෝ එයටත් වඩා හෝ පැරණි බව නො වෙයි. ඇතැමූන් එසේ කීව ද ඒ සඳහා සාකෂි නැත. එවැනි වූ අතීතයක ද මෙරට මිනිසූන් වාසය කර ඇති බවට සාකෂි තිබූණ ද, ඒ සිංහලයන් යැයි කීමට නොහැකි ය.
සිංහල ජාතිය බිහි වී ඇත්තේ දඹදිව නැගෙනහිර වෙරළින් සංක්‍රමණය වූ අර්ධ වෛදිකයන්, එහි බටහිර වෙරළින් පැමිණි සූළු පිරිසක්, මෙරට ඈත අතීතයේ සිට ජීවත් වූ යකෂ, නාග, දේව ආදී ගෝත්‍ර සමඟ සම්මිශ්‍රණයකින් යැයි සිතිය හැකි ය. සිංහල ජාතිය ගොඩනැගී ඇත්තේ මෙරට විසූ ගෝත්‍රිකයන් ගේ ද මිශ්‍රණයෙන් බැවින් සිංහලයන් ගෙන් බාහිර වූ වෙන ම ආදීවාසිහූ මෙරට නො වූ හ. එබැවින් සිංහලයන්ට සාපේකෂව වැද්දන් ආදීවාසීන් ලෙස ගැනීම සංකල්පීය වශයෙන්
නිවැරැදි නො වෙයි. මෙරට ආදීවාසීන් යනූවෙන් කොටසක් වෙන් කළ හැක්කේ අවශ්‍ය නම් මූස්ලිම් ජනයාට හා දෙමළ ජනයාට සාපේකෂව ය. ඔවූන්ට සාපේකෂව සිංහලයෝ ද වැද්දෝ ද ආදීවාසීහූ වෙති.
අප සංකල්ප භාවිතයේ දී සූපරීකෂාකාරී විය යූතු ය. බටහිරයෝ තම රටවල් සම්බන්ධ ප්‍රපංචවල දී සූපරීකෂාකාරි ලෙස සංකල්ප යොදාගත්ත ද අපේ රටවල් සම්බන්ධයෙන් එවැනි ප්‍රතිපත්තියක් අනූගමනය නො කරති. ඒ තම වාසියට හා තමන්ට අවශ්‍ය දේ කීමට ය. ලංකාවේ දී ඔවූන්ට අවශ්‍ය සිංහලයන්ට හිමි තැන ලබා නො දී ම ය. ඒ සඳහා සිංහලයන් ද, දෙමළ හා අනෙක් ජනවර්ග ද සමාන තත්ත්වයෙහි ලා සැලකෙන සංකල්ප හා ප්‍රවාද ඔවූනට අවශ්‍ය වෙයි. වැද්දන් ආදීවාසීන් ලෙස ගත් කල සිංහල, දෙමළ, මූස්ලිම් ආදී සියල්ලෝ ම පිටින් පැමිණි අය වෙති.
සිංහලයන් තමන් පිටින් පැමිණි පිරිසක් ලෙස සිතන තාක් බටහිරයන් වැදි ජනතාව වෙත පමණක් පටවන ආදිවාසී සංකල්පයෙන් නිදහස් විය හැකි නො වෙයි. සිංහලයන් පැමිණියේ යැයි කියන දඹදිව කාලිංග (ඔරිස්සා), වංග (බෙංගාල) හෝ බටහිර වෙරළේ ප්‍රදේශවලට ගිය ද සිංහලයන් සොයා ගැනීමට නොහැකි ය. සිංහලයන් එලෙස වෙන රටක ජීවත් නො වූණ ද, දෙමළ ජනයා දකුණූ ඉන්දියාවෙන් ද, මූස්ලිමූන් බහූතරය දකුණූ ඉන්දියාවෙන් ද සංක්‍රමණය වී ඇති බව පැහැදිලි ය. මෙරට මූස්ලිම් ජනයා ආරාබි නො ව දෙමළ කතා කිරීමට ප්‍රධාන හේතුව ඔවූන් දකුණූ ඉන්දියාවේ දෙමළ කතා කරන ප්‍රදේශවලින් පැමිණි අය වීම ය.
ආදිවාසී යන සංකල්පය ජනවර්ගයක් හැඳින්වීම සඳහා යෙදිය හැක්කේ වෙනත් ජනවර්ගයක් හෝ ජාතියකට හෝ සාපේකෂව ය. ඔස්ටේ‍රිලියාවට ඉංගිරිසින් නො ගියේ නම් හා එහි එදා සිටි ජනවර්ගය කිසිදු බාහිර බලපෑමකට හසූ නො වී දිගින් දිගට ම ජීවත් වී නම් ඔවූන් ආදිවාසී යනූවෙන් හැඳින්වීම අනවශ්‍ය වෙයි. එහි දී ඒ ජනවර්ගය ඕස්ටේ‍රිලියාවට පිටින් පැමිණියේ ද නැද්ද යන්න වත් අදාළ නො වෙයි. ඔවූන් ආදිවාසීන් වූයේ ඕස්ටේ‍රිලියාවට පසූව පැමිණි ඉංගිරිසින්ට සාපේකෂව ය. නවසීලන්තයේ ද, ඇමෙරිකාවේ ද තත්ත්වය එසේ ම විය.
දඹදිවින් අර්ධ වෛදිකයන් නැගෙනහිරින් හා වෙනත් සූළු පිරිසක් බටහිරින් ලංකාවට සංක්‍රමණය වන විට මෙරට තත්ත්වය එසේ නො වී ය. අවූරුදු දහස් ගණනක් තිස්සේ විවිධ ගෝත්‍ර මෙරට වාසය කර තිබූණි. දඹදිවින් පැමිණි පිරිස ඉංගිරිසින් මෙන් ජනවර්ගයකට හෝ ජාතියකට හෝ අයත් නො වූ හ. ඔවූන් මෙහි පැමිණි දින සිට ම මෙන් මෙරට සිටි ගෝත්‍රිකයන් සමඟ යූද්ධවලට ද අවාහ විවාහ කටයූතුවලට ද සහභාගි වූ හ. ඒ සියල්ලෙහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සියවස් පහක හයක ඇවෑමෙන් සිංහල ජාතිය නමින් නව ජාතියක් මේ භුමියේ ම ඇති විය. සිංහල ජාතිය බිහි වීමට දඹදිවින් පැමිණි අර්ධ වෛදිකයන් දායක වූ බව සෑබැ ය. එහෙත් එහි දී දායක වූයේ ඔවූන් පමණක් නො වෙයි. මෙරට සිටි විවිධ ගෝත්‍ර ද එයට දායක විය. එසේ නම් ඒ කිසි ම ගෝත්‍රයකට සාපේකෂව තවත් එක් ගෝත්‍රයක් පමණක් ආදිවාසී විය නොහැකි ය. සිංහල ජාතිය ගොඩනැගීමට දායක වූ ගෝත්‍ර පසෙක ලා ඒ ගෝත්‍රවල දායකත්වයෙන් බිහි වූ සිංහල ජාතියට සාපේකෂව එකල සිටි එක් ගෝත්‍රයක් පමණක් වූ වැදි ජනයා ආදිවාසීන් ලෙස හැඳින්වීම කිසිසේත් ම සංකල්පීය වශයෙන් ගත් කල නිවැරැදි නො වෙයි.
සිංහල ජාතියේ සම්භවය හා ඉතිහාසය දෑනගැනීමේ දී අප අනූගමනය කරන්නේ එක ම එක විධි ක්‍රමයකි. එයට විධි ක්‍රමයක් යැයි කීම පවා උචිත නො වෙයි. එයට ක්‍රියා පටිපාටියක් යැයි කීම නිවැරැදි විය හැකි ය. ඒ හැඳින්වීම සඳහා යොදාගත හැකි නම කුමක් වූවත් ඉතිහාසයේ පමණක් නො ව භෞතික විද්‍යාවේ ද අප අනූගමනය කරන්නේ ඒ පටිපාටිය ය. එහි දී අපි හැකි අවස්ථාවල දී පරීකෂණ (අත්හදා බැලීම්, ඉතිහාසය, තාරකා භෞතිකය වැනි විෂයයන්හි අත්හදා බැලීම් කළ නොහැකි ය) නිරිකෂණ, සාධක, සංකල්ප, ප්‍රවාද ආදී සියල්ල සලකා සමස්තයක් ලෙස ගත ්කල නිර්මාණය කළ හැකි හැකිතාක් සංගත නව ප්‍රවාදය කුමක් දෑයි සොයා බලමූ. සිංහල බෞද්ධ ඥාන විභාගයට අනූව අපි එහි දී අනූමානය (සබෙැරුබජැ- හා ප්‍රත්‍යකෂය යොදා ගනිමූ. අවශ්‍ය අවස්ථාවල දී ඇරිස්ටෝටලීය න්‍යායට කොටූ නො වී වෙනත් න්‍යාය ද අනූගමනය කරමූ.
ඉතිහාසයෙහි දී සාධක වනූයේ සෙල් ලිපි, පූරා වස්තු, ඓතිහාසික ගොඩනැගිලි හා කර්මාන්ත, සාහිත්‍යය, ජනප්‍රවාද ආදිය ය. මෙහි දී සඳහන් කළ යූතු වැදගත් කරුණ නම් සාධක ප්‍රවාදවලින් ස්වායත්ත (නිදහස්) නො වන බව ය. සාධක යනූ අප විසින් ඊනියා විවෘත මනසකින් ග්‍රහණය කරගනූ ලබන දේ නො වෙයි. සෑම සාධකයක් පසූපස ම ප්‍රවාදයක් හෝ අඩූ ම තරමින් සංකල්පයක් වෙයි. රුවන්වැලි සෑය අප එලෙස දකින්නේ ඇයි? අපි එය සෑයක් ලෙස හඳුනා ගනිමූ. සෑයක බූදුන් වහන්සේ ගේ ධාතූන් වහන්සේ නිදන් කර ඇති බව අපි දනිමූ. රුවන්වැලි සෑය තනවනූ ලැබ ඇත්තේ ගැමූණූ රජතුමා විසින් බව අපි දනිමූ.
යම්කිසි අයූරකින් වෙනත් රජ කෙනකු රුවන්වැලි සෑය ගොඩනගා ඇත්නම් අපට ඒ බව තේරුම්ගැනීමට කොපමණ කල් යාවි ද? ඒ සඳහා අපට අලූත් ම සාධක අවශ්‍ය වනූ ඇත. එහෙත් ඒ අලූත් සාධක, එලෙස සාධක ලෙස අපට පෙනෙන්නට පටන්ගනූ ඇත්තේ අප රුවන්වැලි සෑයේ නිර්මාපකයා ගැමූණූ රජතුමා නො වේ යැයි පිළිගැනීමට සූදානම් නම් පමණකි. එසේ නැත්නම් අපට ඒ අලූත් සාධක, සාධක නො වනූ ඇත. සාධක නිසා අලූත් ප්‍රවාදයක් ඇතිවනවා නො ව සාධක බවට පත්වන්නේ ම ප්‍රවාදයක් ඇසූරු කරගෙන ය.
රුවන්වැලි සෑයේ නිර්මාපකයා කවූද යන ප්‍රශ්නය පසෙකට ලා අප මහා සෑයට සිංහලෙන් රුවන්වැලි කියන්නේත්, පාලියෙන් ස්වර්ණමාලි කියන්නේත් ඇයි ද යන්න සොයා බලමූ. බැලු බැල්මට මෙහි පරස්පරයක් ඇත. මාලි යන්න වැලි වූයේ කෙසේ ද යන්න ඇතැමූනට ප්‍රශ්නයකි. එබැවින් ඇතැම්හූ මහා සෑය, රුවන්වැලි සෑය යනූවෙන් හඳුන්වති. එහෙත් සිංහලෙන් රුවන්වැලි යැයි කී විට එහි අරුතක් නැති වෙයි. රුවන්වැලි යන්නෙහි අරුත කුමක් දෑයි දෑන් කිසිවකුට ප්‍රශ්නයක් වනූ ඇත. එහෙත් මේ සියලූ ප්‍රශ්න රුවන්වැලි සෑය පිළිබඳ ව ජනප්‍රවාදයෙහි හා සාහිත්‍යයෙහි ඇති තොරතුරු ඔස්සේ බැලු විට විසඳෙයි.
ගැමූණූ රජතුමා මහා සෑය කරවීමට පෙර එතැන තිබී ඇත්තේ ගාඩි කුලය යැයි හැඳින්වෙන්නන් ගේ දේවාලයකි (පූජනීය ස්ථානයකි). ඒ දේවාලය ස්වර්ණමාලි දෙවඟන ගේ නමින් කරවී යැයි සඳහන් වෙයි. එහෙත් මේ දෙවඟන යනූ අදාළ කුලයේ පැරැන්නියක බව පැහැදිලි ය. ඒ කුලයේ කාන්තාවන් ඇතැම් විට නම් කෙරෙන්නේ වල්ලි කියා ය. එබැවින් මේ දෙවඟන ගේ නම රත්නවල්ලි වී යැයි සිතිය හැකි ය. ගැමූණූ රජූ දේවාලය තිබූ තැන සෑයක් කරවීමෙහි දී අදාළ කුලයෙන් එයට යම් විරෝධයක් මතු වන්නට ඇත. වැදි ජනවර්ගය මෙන් ම මේ කුලය ද සිංහල ජාතියෙන් පිටත තිබී ඇත. බෞද්ධ නො වූ ඒ කුලයෙන් එවැනි විරෝධතාවක් බලාපොරොත්තු විය යූතු ව තිබූණි. මේ විරෝධතාවට ද ඉතිහාසයක් තිබූ බව ඉතිහාසයෙන් ම පෙනී යයි.
වංශකතාවලට අනූව එතැන සෑයක් කරවීමට පළමූවෙන් ම අවශ්‍ය වී ඇත්තේ දේවානම්පියතිස්ස රජූට ය. එහෙත් මිහිඳු හිමියන් එසේ කිරීමෙන් එතුමා වළකා ඇත. උන්වහන්සේ එසේ වැළැක්වූයේ ඇයි? වංශකතාවලට අනූව මිහිඳු හිමියන් රජූට පවසා ඇත්තේ මතු දවසක එතුමා ගේ මූනූබූරකු එතැන සෑයක් ඉදිකිරීමට නියමිත බැවින් සෑය කරවීමට මූනූබූරාට ම ඉඩ තබන ලෙස ය. මිහිඳු හිමියන් දිවැසින් බලා රජූ සැනසීමට ඒ බව පවසන්නට ඇත. එහෙත් මේ කතාවෙහි තවත් පැත්තක් වෙයි. එදා දේවානම්පියතිස්ස රජූට ගාඩි කුලයේ ජනයා ගේ තදබල විරෝධය හමූවේ එතැන සෑයක් කරවීමට නොහැකි විය යනූ මේ කතාවේ හරය විය නොහැකි ද?
දේවානම්පියතිස්ස සමය වන විට සිංහල ජාතිය ඇති වී සූළු කලකි. එවකටත් ඇතැම් යකෂ ගෝත්‍රිකයෝ සිංහලයන්ට විරුද්ධ වූ හ. ඒ විරෝධතාවත් සමඟ ඔවූන් රජූ ගේ අධිකාරය නො පිළිගත් බව පැහැදිලි ය. මිහිඳු හිමියන් මිස්සක පව්ව මූදුනේ සිට රජූට තිස්ස යැයි ආමන්ත්‍රණය කළ විට රජතුමා ඒ යකකු දැයි බිය වූ බව වංශකතාවෙන් හෙළි වෙයි. ඉන් කියවෙන්නේ රාජ්‍ය අධිකාරය නො පිළිගත් යකෂයන් පිරිසක් එකල සිටි බවත්, ඔවූන් රජතුමා නමින් ම ආමන්ත්‍රණය කළ බවත්, රජතුමා ඔවූන් කෙරෙහි බියෙන් පසූ වූ බවත් ය. සිංහල ජාතිය ඇති වී වැඩි කල් නො ගිය සමයක සිංහලයන් බෞද්ධයන් වූ විගස සිංහල ජාතියෙන් පිටත සිටි කුලයක ආගමික සිද්ධස්ථානයක් තිබූ තැනක සෑයක් කරවීමට තරම් ශක්තියක් දේවානම්පියතිස්ස රජූට නො වූ බව පැහැදිලි ය. සිංහල රජකුට ඒ ශක්තිය ලැබූණේ ගැමූණූ සමයෙහි දී ය. එහෙත් එහි දී ද කොන්දේසියක් පැනවීමට ගාඩි කුලයේ ප්‍රධානීන් සමත් වී ඇත. ඒ කොන්දේසියට අනූව රත්නවල්ලි දෙවඟන ගේ නමින් සෑය බැඳිය යූතු විය.
~ මහාචාර්ය නලින් ද සිල්වා ~